Ta owca pochodząca z Wielkiej Brytanii, gdzie jest nazywana "Jacob", zaliczana jest do ras owiec typu mięsnego (ich mięsko ma lekki posmak dziczyzny). Wełna mieszana, czyli składająca się z różnej grubości włosów: zarówno z włosów puchowych (podszycia), przejściowych jak i rdzeniowych (okrywowych). Umaszczenie plamiaste, czarno-białe - jest to cecha rasowa i nieważne, jakie sztuki będziemy dobierać, zawsze będą srokate. U tych owieczek (tyczy się to i tryków i maciorek) występuje więcej niż jedna para rogów. Zazwyczaj posiadają cztery rogi, lecz nie jest to stuprocentowe, ponieważ zdarzały się osobniki z aż sześcioma rogami, a były też zupełnie bezrogie. Górne rogi są mocniejsze niż dolne, dlatego właśnie wykorzystywane są do łapania lub przytrzymywania zwierzęcia, gdzie nie jest wskazane robienie tego łapiąc za dolną parę - dużo słabszą i cieńszą. Dwie pary rogów są wynikiem genetycznie uwarunkowanego zaburzenia rozmieszczenia tych rogów (dlatego u tych owiec jest możliwe związane z tym rozszczepienie górnej powieki, przez co rogówka wysycha i następuje ślepota - zdarza się to jednak bardzo rzadko).
Ich wysokość mieści się w przedziale 70-80 cm, a średnia waga tryków to 76 kg, z kolei maciorek 50 kg (są to ŚREDNIE wielkości, prawidłowa waga może wynosić nawet 10 kg mniej lub więcej). Plenność waha się między 130% a 180%. Owce św. Jakuba są hodowane zazwyczaj tylko jako przydomowe, kiedyś były "owcami parkowymi" na dworach i rezydencjach angielskich, a dokładniej w XVIII - XX w. :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz
Dziękuję :)